نوز مشکلات زیادی از قبیل زمان طولانی پخت و خواص فرسودگی ضعیف وجود داشتند. تا اینکه در سال ۱۹۰۶ جورج انزلاگر” و لاچ – مارکز” از کمپانی لاستیک دیاموند کشف کردند که مقدار معینی از آمینها – مثل آنیلین – فرآیند ولکانیزاسیون را سرعت داده و خواص فرسودگی را بهبود میبخشد. سپس در سال ۱۹۲۱ در کمپانی لاستیک گودیر کشف گردید که مشتقات تیازول میتوانند سرعت پخت را در ولکانیزاسیون بالا ببرند. در حالیکه در دماهای پائین و به هنگام مخلوط نمودن و الکترود کردن سرعت پخت را تغییر نمیدهند. همچنین در سال ۱۹۲۲ کمپانی دیاموند کشف کرد که افزایش دوده به آمیزه لاستیک، مقاومت سایشی و سایر خواص فیزیکی آن را بهبود زیادی می دهد.